Om te beginnen wil ik stelling nemen dat Sport 2.0 zeker een bijdrage kan leveren om de traditionele problemen van sportverenigingen aan te pakken, maar dat Sport 2.0 niet de oplossing is voor verenigingsproblematiek. Simpel gezegd: Als een bestuur van een sportvereniging het probleem heeft dat leden geen vrijwilligerstaken willen verrichten, is een Hyves pagina starten en daar foto’s op zetten niet de oplossing. De problemen die geschetst worden hebben allemaal te maken met de betrokkenheid van leden bij een sportvereniging (of het gebrek daaraan). De betrokkenheid van leden van een sportvereniging vergroten vergt een investering in de vereniging die ondersteunt kan worden met Sport 2.0, maar verder gaat dan Sport 2.0 alleen. Binnen de sportbeoefening vindt een cultuuromslag plaats. Een die niet ten koste hoeft te gaan van het verenigingsleven, maar die van verenigingen vraagt eens goed te kijken naar wat ze aanbieden. Deze cultuuromslag is door Jeroen Boesmans in een zin samengevat: “Modern sportgedrag is duaal: enerzijds zoeken mensen flexibiliteit en vrijheid, maar anderzijds hebben ze toch een stok achter de deur nodig om te gaan en blijven sporten.” Als vereniging is het dus de uitdaging om mensen voldoende vrijheid en flexibiliteit te geven om sport te beoefenen, maar daarnaast te zorgen dat ze middels sociale controle wel een stok achter de deur hebben om te blijven sporten. Om hier invulling aan te geven ligt er voor verenigingen een uitdaging op in ieder geval vier verschillende vlakken: 1. Samen is niet alleen, je buurman is geen concurrent. Verenigingen zijn bang voor concurrentie van de buurvereniging, maar stimuleringsprojecten waar sportverenigingen de handen ineenslaan om (vernieuwend) sportaanbod te realiseren bewijzen het tegendeel. Door samen te werken met andere verenigingen kun je juist meer mensen aan het sporten krijgen en ze vaker en regelmatiger laten sporten. Een good practice hierin is project “Sportdorp”. 2. Lidmaatschap is niet de enige manier om sporters te betrekken. Krampachtig vasthouden aan het lidmaatschap om mensen aan je vereniging te verbinden, kan bepaalde sporters afschrikken om bij jouw vereniging te komen sporten. Verenigingen die flexibele lidmaatschappen bieden, of cursussen van een aantal weken kunnen sneller op nieuwe aanwas rekenen dan verenigingen met alleen het traditionele lidmaatschap van 130 euro per jaar. 3. Sport = sociaal, Vereniging = sociaal, Internet = sociaal. Ik blijf het herhalen: “Sport is sociaal, sport is leuk omdat je het met anderen kan delen.” In deze presentatie over de Sportclub 2.0 laat Gijsbregt Brouwer zien dat je helemaal niet veel nodig hebt om Sport 2.0 in te zetten binnen je sportvereniging. 4. Bonden willen ongeorganiseerde sporters aan zich binden, probeer aan te sluiten! Je ziet dat bonden nu initiatieven ontplooien om ongebonden sporters aan zich te binden. Voorbeelden hiervan zijn www.dutchrunners.nl en www.mijnzwemcoach.nl. Wat deze initiatieven nog sterker zou kunnen maken is de ondersteuning van verenigingen. Moet iemand lid zijn van een zwemvereniging om deel te nemen aan de jaarlijkse zwemvierdaagse? Nee toch? Dan kun je sporters om deel te nemen aan jouw evenement juist uitnodigen via deze platforms. Wil je meer weten over de kansen en mogelijkheden van Sport 2.0 voor verenigingen? Meld je dan hier aan voor het Sportcongres van Sportservice Zuid Holland en de workshop “Sociale sportvereniging op internet.” Daar ga ik ook nader in op kansen en mogelijkheden die er al zijn voor de inzet van Sport 2.0 binnen verenigingen, zoals onder andere: www.mysportsapp.com en www.clubactief.com.