Een paar weken geleden waagde Gijsbregt Brouwer zich aan de vijf trends van Sport 2.0 in 2011. Op het Social Media congres 2011 ging en keek hij nog verder. De titel van zijn presentatie was “Sport in 2011 & beyond: Sport is becoming social again”. In de toekomst is de sportconsument zelf in staat om te bepalen hoe de sport wordt beleefd en is daarbij niet meer afhankelijk van dure middenpartijen. Om dit voor elkaar te krijgen moet er eerst een revolutie plaatsvinden in de manier waarop sport wordt geconsumeerd. Net als in de muziekbranche heeft sport zijn eigen Napster nodig!
Het effect van peer-to-peer-muziekdeelservice Napster op de muziekindustrie kennen we allemaal. De verkoop van albums daalde flink en dit hakte erin bij de platenlabels. De muziekbranche is nog steeds herstellende en heeft haar focus verschoven naar grote muziekevenementen zoals Lowlands, waar je nog wel een gesloten omgeving hebt waar mensen graag geld voor willen betalen. Via diensten als Spotify en I-tunes komen nieuwe inkomstenstromen opgang, maar deze staan niet in verhouding tot de opbrengsten vanuit CD verkoop. Brouwer schat in dat de artiest vroeger per nummer op een album € 1,00 tot € 0,50 kreeg, bij een gedownload nummer op I-tunes is dat € 0,10 en wanneer het nummer bij Spotify geluisterd wordt zelfs maar € 0,02 of € 0,01.
Uniciteit van de sport
Brouwer verwacht dat de uitzending van sportwedstrijden zijn uniciteit gaat verliezen. Sport uitzenden via 1 kanaal waar reclame omheen wordt gebouwd is niet meer houdbaar. De sportconsument pikt het niet langer dat hij gebombardeerd wordt met reclameboodschappen in de ruil voor live sport. Net als in de muziekbranche en de krantenwereld zal de exclusiviteit van het kanaal (en dus van de rechteneigenaar) verdwijnen. Het wordt nu al steeds lastiger om het live uitzenden van sportwedstrijden uniek te houden doordat er steeds meer gratis (illegale) live streams beschikbaar zijn via internet.
DWDD-isering
Er zijn een klein aantal sportevenementen/wedstrijden die steeds belangrijker worden om te volgen, dit noemt Brouwer de DWDD-isering van de sportbeleving. De Superbowl is hier het beste voorbeeld van. Wanneer je de finale niet gezien hebt, dan kan je de volgende dag niet meepraten bij het koffiezetapparaat. In de sport is daardoor de Long Tail nog stijler geworden in het begin en nog platter aan het eind. Er zijn een aantal grote hits, maar er komen meer momenten waar het minder belangrijk is om bij te zijn. Korfbal komt daardoor niet meer boven het maaiveld uit. Terwijl deze sport ook heel intensief beleefd wordt door de specifieke liefhebber. Hoe krijg je die waarde terug?
And beyond..
De sportbeleving in stadions kan wel steeds belangrijker worden gemaakt, omdat mensen daar opgesloten zitten. Hoeveel verdien ik per stoel? In de muziekbranche wordt het meeste geld ook niet meer verdiend met platen, maar met beleving: evenementen.
In een stadion van 40.000 mensen, zitten 40.000 camera’s. Nu is de technologie nog niet zo ver dat je via die 40.000 camera’s de wedstrijd wil volgen, maar dit gaat veranderen. Door ontwikkelingen als Fotosynth van Microsoft wordt het mogelijk om het beeld van die 40.000 camera’s te bundelen waardoor je ook buiten het stadion de in-game experience kan mee beleven en zelf kan bepalen hoe je de wedstrijd bekijkt.
Sportbeleving 2.0
Deze nieuwe vorm van sportbeleving is niet iets wat van vandaag op morgen gecreëerd gaat worden. De traditionele sportwereld zal eerst een Napster nodig hebben voordat er diensten als Spotify voor sport worden ontwikkeld. Het is aan de eigenaren van de uitzendrechten om te zorgen dat ze gaan inspelen op deze ontwikkeling en niet jarenlang de “illegale” verspreiding van sport gaat aanvechten zoals de muziekbranche gedaan heeft.
