Vlak onder ‘de grote mannen federaties’ NBA en NHL zit de NCAA. The National Collegiate Athletic Association is een overkoepelende organisatie die onder andere toeziet op de rekrutering van nieuwe topsporters. Als organisatie heeft de NCAA richtlijnen voor sociale media opgesteld voor scholen, sporters, trainers en boosters. Na de invoering een jaar geleden is het tijd voor een evaluatie en nog belangrijker; wat kunnen Nederlandse organisaties hiervan leren?
Graag wil ik eerst starten met het interview, de insteek van de NCAA is belangrijk. Niet reguleren, maar laten reguleren, bij wie leg je verantwoordelijkheid? Het interview is gepubliceerd op Mashable met Ronnie Ramos – Managing Director Communications bij NCAA. De NCAA heeft de richtlijnen voor sociale media opgesteld om de traditioneel ingerichte rekrutering zo eerlijk mogelijk te laten verlopen. Belangrijk hierbij is het voorkomen van frictie (als gevolg van het gebruik van van sociale media) tussen coaches, (potentiële) sporters en de NCAA.
De rol van de NCAA
Noord-Amerika telt ruim 1000 aangesloten scholen. Een groot misverstand is de rol van NCAA binnen het opstellen van de richtlijnen. De NCAA heeft een ondersteunde en motiverende taak. Het heeft richtlijnen opgesteld als basis voor scholen om op voor te borduren. Ze ondersteunen aangesloten scholen bij het opstellen van de regels maar de regie ligt bij de scholen. Zo mogen sporters van de NCAA een Twitter en Facebook account hebben en mogen (in tegenstelling tot NHL) vlak voor wedstrijden updates plaatsen. Er zijn echter individuele scholen die het verbieden.
De rol van coaches
Het gaat de NCAA om een eerlijke rekrutering. De ‘fairness’ bij de rekrutering ligt voor een groot gedeelte bij de coaches. Deze bepaalt of een sporter in aanmerking komt voor een plek. De coach mag aangeven te gaan rekruteren in een bepaald regionaal gebied, maar mag geen individuele scholen noemen. Rekrutering dient plaats te vinden via afgesloten communicatiekanalen, via Facebook Pages (open) is verboden. Direct Messages worden gezien als één-op-één communicatie en zijn daarom toegestaan.
Monitoring
Met 430.000 sporters is monitoren voor de NCAA lastig. Ook hier ligt de verantwoordelijkheid bij de scholen. Het open karakter speelt een grote rol. Het ‘everybody is watching everybody’-gevoel heerst en houdt een ieder eerlijk.
Voordelen
Juist het open en virale karakter maakt sociale media voor NCAA interessant. Het stelt de organisatie in staat om direct met de fan te communiceren in plaats van afhankelijk zijn van derden.
Nederland
Is deze aanpak toepasbaar op de Nederlandse sportwereld? In Nederland hebben we geen scholen zoals in de Verenigde Staten maar wel clubs aangesloten bij bonden en bonden bij NOC*NSF. In de aanpak van NCAA wordt de verantwoordelijkheid verspreid over veel (nauw betrokken) organisaties. Naar mijn mening een hele logische oplossing. Reguleer en ondersteun sociale media daar waar het vuur 't sterkst brand. Het zijn de organisaties die dagelijks met sporters en coaches te maken hebben. Cruciaal binnen deze aanpak is de kennis (over sociale media) bij de betrokken organisaties. Hoewel de awareness bij sportorganisaties steeds groter begint te worden is het een proces van jaren. Vergelijk het met het organiseren van topsportevenementen; voordat grote topsportevenementen georganiseerd mogen worden moeten de kleintjes eerst vlekkeloos verlopen. Ervaring opdoen. De mogelijkheden (en valkuilen) van sociale media beginnen langzamer zeker zichtbaar te worden, dit geld nog niet voor iedere sportorganisatie. Willen we (in 2016) in staat zijn om sociale media optimaal in te zetten onder onze topsporters, coaches en sportorganisaties dan is het zaak om nu te starten. Welke scout of coach maakt via Hyves of Twitter iets bekend over zijn rekrutering? Times are changing..
