Terwijl in Amsterdam wordt gesproken over voetbal op de Toekomst (daar zal ik me, afkomstig uit 030, niet mee bemoeien), wil ik niet zozeer praten over de Toekomst van het Voetbal, maar mijn ervaringen delen uit het heden. Nadat ik mijn actieve voetbalcarrière ongeveer op mijn twaalfde afsloot, beperkte mijn rol zich voortaan tot die van de meeste Nederlanders: voetbalfan. Tot 1996 bezocht ik vrijwel echter nooit een stadion en volgde in zoals zovelen het voetbal op TV. Zondagavond en (toen nog alleen) op woensdagavond als er Europacup I, II of III was. Vanaf 1996 raakte ik door vrienden besmet met de liefde voor de club uit de stad waar ik nu woon.
Een opvallende verandering in mijn kijkgedrag volgde al snel. Door de regelmatige gang naar het stadion begon ik me minder te interesseren voor het voetbal op TV. Voetbal als beleving vond ik aardiger dan passief kijken. Inmiddels was in 1992 de Champions League opgericht en kregen we al lang niet meer alleen op woensdagavond Europees voetbal. Met de overkill, verdween mijn interesse langzaamaan.
Ook in Nederland was een ontwikkeling: “Wij gaan iets nieuws doen”.
Sport7 flopte echter al snel..
Voetbal in het stadion kijken is gewoon veel leuker. Maar nog steeds wordt het de voetbalsupporter niet makkelijk gemaakt om een wedstrijd bij te wonen. Ik ben in het bezit van een Clubkaart. Omdat ik te veel wedstrijden miste door werk of privékeuzes heb ik mijn seizoenkaart opgezegd, waarna de club zo slim was om mij een clubkaart aan te bieden. Enerzijds voel ik mij daarmee nog steeds verbonden met de club en heb ik misschien het idee een voordeel te hebben. Anderzijds is het een soort lastige verplichting. De tweede zin bij de uitleg van de clubkaart zegt al genoeg: http://fcutrecht.nl/kaartverkoop/clubkaart
Een tijdje geleden besloot ik zeer kort te voren toch naar een wedstrijd te gaan. En dat kon want er was nog verkoop aan het stadion. Gelukkig dacht ik eraan mijn clubkaart mee te nemen, want er was een clubkaartverplichting. Waarom deze nog bestaat is mij niet geheel duidelijk. Sinds de invoering van de voetbalwet (of evenementenwet) op 1 september 2010 is dat eigenlijk niet meer nodig. Ik heb een pasfoto erop, maar dat is alleen vanwege het feit dat ik ook een uitkaart heb. Dus welke zin heeft een clubkaart die je aan iedereen kan geven?
Bij het stadion waren 2 (twee!) kassa’s open. Gelukkig waren de dames achter de kassa snel. En keken zij volstrekt niet naar het bezig van een clubkaart... Aangekomen in mijn vak trof ik een smerige stoel aan. De wind was ijzig en de (toch al zinloze) verwarming bleef uit.
Op zich mooi dat je zo kort van te voren nog naar het stadion kan, maar zo zou het altijd moeten zijn: Voor komend weekend geldt gewoon weer, kassa’s gesloten…
Tot zover de sportbeleving 1.0 ervaringen.Dat kan beter denk ik. Ook op 2.0 gebied valt er niet heel veel te melden. Verder dan een sms die je kon versturen, die dan op het stadionscherm kwam, komt de club nog niet. De club heeft een twitteraccount en een Facebook en Hyves pagina. Zelf updaten tijdens de wedstrijd valt echter niet mee, met zoveel gebruikers dicht bijelkaar. De grootste sport in Nederland heeft nog veel stappen te zetten.
Ik sluit me helemaal aan bij de reactie van Janne Kuipers op de blog van Jesse Scholtes. Waarom kan ik geen Eredivisie Live krijgen van alleen de wedstrijden van FC Utrecht? De thuiswedstrijden zie ik wel in het stadion, dus het gaat me eigenlijk alleen om de uitwedstrijden. Het lijkt me ideale koppelverkoop: een seizoenkaart voor de thuiswedstrijden inclusief Eredivisie Live voor de uitwedstrijden. Ik doe mee. Gijsbregt vroeg zich ook al af of de doelstellingen van Eredivisie live haalbaar zijn. En verder verwijs ik naar eerdere bijdragen van collega bloggers over de toekomst van het voetbal.
Dennis Rijnbeek
