Ongeveer een jaar geleden, in een van mijn eerste blogs*, schreef ik over de keerzijde van Sport 2.0. In de natte zomer kwam ik daar nog eens op terug*. Wellicht heb ik me daarmee enigszins als 1.0 goeroe gekwalificeerd op een 2.0 website, want ik werd gewezen op een blog van Mark Cuban, eigenaar van NBA Basketballteam Dallas Mavericks. Hij is wat minder subtiel met de titel van zijn Blog: We don’t need no stinking smartphones!
Al lezend blijkt hij echter wel degelijk een voorstander te zijn van het verbreden, verdiepen en verlengen van de sportervaring, alleen niet met een smartphone!
Hoe kijk ik, een jaar later, wijzer (?) en met meer ervaring, terug op mijn 1.0 en 2.0 afwegingen? Ik doe dit aan de hand van een aantal door @gijsbregt besproken trends. Maar ik moet ook constateren dat ik terug moet naar zijn trends van 2010 om meer in de buurt te komen van mijn eigen beleving.
Social sport: fans beleven de sport op de social networks & Second screen: verdieping van de sportbeleving
Ook ik wist via Social Media van #Esteban, anders had ik het niet geweten. Al snel kwam ik erachter dat de wedstrijd niet op TV was en heb ik me dus verder geïnformeerd via Twitter en YouTube. Deze week heb ik nog de cross (veldrijden) gevolgd op twitter, bij gebrek aan TV. Het second screen als first screen dus.
Waar zijn de sportorganisaties en sponsors?
Dit vroeg Gijsbregt zich af bij zijn terugblik op de trends van 2010. Het grappige is dat ik heb ervaren dat vooral hele kleine sportorganisaties juist op Social Media actief zijn. Ik heb dit jaar aan drie triathlons meegedaan, waarvan twee door inzet van Twitter: De @zandvoorttri en @beach_challenge gingen mij volgen en tweeten, waardoor ik geïnteresseerd raakte en uiteindelijk mee deed. Via Facebook werd ik uitgenodigd voor het Rondje Eilanden. Een geweldig event, kijk maar naar dit filmpje:
Met andere woorden: Social biedt kansen aan organisatoren: een Facebook event is zo aangemaakt en een uitnodiging verstuurd, terwijl het maken van een website heel wat meer met zich meebrengt. Ook (live) verslag doen via twitter of facebook is erg eenvoudig. Een tweet, foto en video zijn zo verstuurd.
En ook sportorganisaties kunnen zich op Facebook makkelijk profileren. In het algemeen zullen Facebookgebruikers eerder spontaan een sportteam “Liken” dan een bedrijf. Veel bedrijven zijn op dit moment Likes aan het verzamelen door iets aan te bieden. Like ons en maak kans op… etc. Sport organisaties hebben genoeg leuks te bieden, zoals bijvoorbeeld de TVM Schaatsploeg: Op zich valt ruim 1600 likes dan eigenlijk nog tegen, maar het is al een stuk meer dan sponsor TVM…
Slimme stadions
Als ik me even tot Nederland beperk: ik zie ze nog niet. Zoals ik al eerder schreef zijn mijn 1.0 ervaringen al niet best, laat staan 2.0. Ook het Inchecken bij een sportwedstrijd loopt nog niet geweldig. Ik unlockte mijn swarmbadge bij een bezoek aan de Galgenwaard in Utrecht. De melding daarover kreeg ik echter pas een paar uur later, immers geen/nauwelijks 3G bereik in het stadion. Telecommers, kom maar op met de WIFI!
En om nog even terug te komen op het blog van Mark Cuban: ik heb al meer dan 1 doelpunt gemist doordat ik op mijn Iphone zat te kijken. En voor de herhaling moest ik op het grote scherm op het stadion kijken en niet op het kleine scherm in mijn hand.
Mobiel: de apps nemen de wereld over
Ook ik ben inmiddels aan de app. Recent heb ik mijn eerste loop en schaatstocht (rondjes van 400m dus) met RunKeeper gedaan, na ‘m al voor vele fietstochten gebruikt te hebben. Vooral bij het fietsen is het terugkijken op de kaart wel erg leuk.
Real time: het leven is nu
Vooral het volgen van de topsporters is erg leuk op deze manier. Zeker in combinatie met second screen ben je regelmatig beter op de hoogte dan de journalisten in de traditionele media
Smart gear
Een klein stukje smartgear in de zwemsport besprak ik eerder al.
Maar het ultieme bewijs dat ik toch echt “om” ben, is wel het feit dat ik mijn vader een GPS horloge heb gegeven voor het hardlopen
