Vier dames aan Harvard hebben iets bedacht dat sport en technologie in een compleet ander daglicht zet. Koppel hieraan ook nog de aspecten duurzaamheid en ontwikkeling en het is wel iets heel bijzonders. Het project en daaruit voortgekomen product wat op dit moment hoge ogen gooit heet sOccket. En het idee hierachter is zo simpel dat het bijna geniaal is. Bedacht en ontwikkeld door 4 dames van Harvard University, waar de sOccket al is gewaardeerd met de Popular Mechanics Breakthrough Invention award. In deze tijd van technologische ontwikkelingen die de volgende dag alweer verouderd zijn, had niemand gedacht dat het spelletje voetbal innovatie awards zou kunnen winnen.
WK voetbal
Men heeft een draagbare energiegenerator ingebouwd bij het meest populaire sportartikel ter wereld: de voetbal. Het komt erop neer dat de kinetische energie die vrijkomt bij elke trap tegen de voetbal word opgeslagen in de generator die verwerkt is in de bal. Door slecht 15 minuten te voetballen wek je genoeg energie op om 3 uur lang een lamp te laten branden. En de voetbal weegt slechts ietsje meer dan een gewone voetbal. Door het koppelen van een energiegenerator aan de populairste sport ter wereld, creëer je meteen een enorme ‘carrier’ voor je product. Want bijna ieder kind in ontwikkelingslanden speelt voetbal. Door de sOccket (combinatie van soccer en socket) wekken ze energie op die ze zelf thuis kunnen gebruiken. De technologie gebruikt in de sOccket is natuurlijk ook te kopiëren naar andere sportartikelen. Maar juist door het toe te passen bij voetbal, is het grootgebruik van de sOccket bijna gegarandeerd. Want voetballen doen ze toch wel. Het marketingidee achter de sOccket heeft ook de nodige aandacht gekregen. Door voetbal als ‘carrier’ te gebruiken, lift de sOccket mee met de populariteit van voetbal na het WK voetbal in Zuid-Afrika.
Clinton en Nike betrokken
Het project word al gesteund door verschillende instanties maar stel je voor dat een sportgigant als Adidas of Nike zich met dit product gaan bemoeien. Naast voetbal kunnen dit soort merknamen een 2e ‘carrier’ zijn. Echter is het de vraag of deze merken zich hiermee moeten associëren en innovatieve ideeën moeten stimuleren. Mijn eerste reactie is: ‘Natuurlijk!’. Of is het misschien zelfs een verplichting die ze hebben richting de samenleving? Nog een reden waarom grote merken een associatie met dit soort producten moeten stimuleren: ze dragen direct bij aan het beter milieu (geen gedoe met petroleum lampen) en de maatschappij door middel van hun eigen sport: voetbal. Nike heeft al een start gemaakt met dergelijke initiatieven door hun partnership met de Clinton Global Initiative rond het ‘Girl Effect Project’.
Right to Play?
Dit product koppelt sport en technologie op een leuke en laagdrempelige manier met maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het streeft voorbij aan alle goedbedoelde maar technologische ingewikkelde initiatieven om ontwikkelingslanden te voorzien van elektriciteit. Laat staan de enorme ontwikkeling- en implementatiekosten die deze initiatieven met zich mee brengen. De sOccket is voor iedereen toegankelijk en dus een prima alternatief. Ik zou zeggen: in plaats van geld te doneren, koop een sOccket bal en doneer deze aan kinderen in ontwikkelingslanden. Men hoopt snel de sOccket voetbal online te kunnen verkopen en dan zal hij ook beschikbaar zijn voor Nederland. Op dit moment bestaat er echter nog geen Nederlandse stichting die actief met de sOccket aan de slag gaat. Idee voor Right to Play misschien?
