In London is het de laatste dagen raak. Nadat een vader van vier in Tottenham werd neergeschoten door politie werd op zaterdag een stil protest georganiseerd. Dat protest mondde uit in geweld, vernielingen en brandstichting. Sinds zaterdag heeft dit oproer zich verder verspreid over de stad en bereikt nu ook regio's waar de Olympische Spelen volgend jaar plaatsvinden. In de wijk Stratford bevinden zich de meeste locaties, waaronder het Olympisch Stadion. In de aangrenzende wijk Hackney is al sprake van vernieling en brandstichting. En hoewel de Spelen onder meer bedoeld zijn om de achterstandswijken sociaal te renoveren is daar voorlopig nog weinig van te merken.
Een paar weken geleden was ik bij een wetenschappelijk congres over sportsociologie. Daar vertelde prof. Richard Giulianotti over zijn onderzoeksproject naar Olympisch gerelateerde politie inzet en de relatie tussen politie en bewoners in de wijk Stratford. Naar zijn idee een interessante casus, omdat er juist nu, in de periode voorafgaand aan de Spelen veel veranderingen in de wijk zichtbaar zijn. En zeker niet allemaal ten goede. Okee, er wordt veel gerenoveerd en geïnnoveerd. Straks openen de deuren van het grootste indoor shopping center van Europa in Stratford. En ja, volgend jaar komen de sportliefhebbers met tienduizenden tegelijk de wijk in.
.jpg)
Maar naast dergelijke infrastructurele verbeteringen ondervinden de bewoners van de wijk voorlopig alleen nog maar hinder. Zo is er met de aanbouw van al die stadions en winkelcentra een enorme stroom laagbetaalde en laaggeschoolde arbeiders de wijk ingetrokken. Dit zijn voor een groot deel Oost-Europeanen. Zij hebben een hoge doorloopsnelheid. Dat wil zeggen dat het inwonertal van de wijk in korte tijd enorm gestegen is, maar dat het merendeel geen intentie heeft om er zich te vestigen, snel weer wegtrekt als de klus geklaard is. Dat draagt niet bij aan de sociale cohesie van de wijk, deze wordt hierdoor zelfs ondermijnd. De omstandigheden waarin menig arbeider woont zijn daarnaast ook niet al te best. Met meerderen slapen ze op kleine kamers. En soms zelfs in opslagcontainers. Daarnaast is ook drankgebruik onder de tijdelijke bewoners een groot sociaal probleem.
En straks tijdens de Spelen zullen verschillende blokken van de wijk lastig, of zelfs niet bereikbaar zijn (per auto). De lokale middenstand voorziet vooral economische schade door die Spelen van volgend jaar, omdat hun vaste klandizie de winkel niet meer kan bereiken en omdat het hypermoderne winkelcentrum de Olympische bezoekers voor hun neus weg zal kapen.
Dit alles draagt niet bij aan een sociaal krachtige wijk. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ondanks de sociale belofte van de Spelen, ook hier onlusten uitbreken. De Olympische toerist kan volgend jaar misschien maar beter niet op een open ontvangst van de lokale bevolking rekenen. Maar angst dat de Spelen niet door zullen gaan vanwege dit oproer is ongegrond. Net zo min als de aanslagen op de Londense metro, een dag na de toewijzing van de Spelen in 2005, roet in het eten hebben gegooid. Maar schrik niet wanneer je volgend jaar driedubbel gefouilleerd zult worden, voordat je Ranomi Kromowidjojo mag zien zwemmen.
