Door Chris Woerts

Het zijn voor de sport bizarre tijden. Evenement na evenement wordt afgelast of uitgesteld. Het is daarom opmerkelijk dat de voetbalwereld zich zowel nationaal als internationaal als een wereldvreemde burger blijft gedragen. Je hoort en leest internationaal eigenlijk nergens: ‘we stoppen ermee, we kijken uit naar volgend seizoen. Er zijn nu belangrijkere zaken in de wereld.’ Op België en Nederland na, daar worden wél beslissingen genomen.

Het coronavirus houdt de wereld in een wurggreep. Het zijn onwerkelijke tijden. Het jaar 2020 zou het meest enerverende sportjaar in tijden worden. Een EK voetbal, de Invictus Games, de terugkeer van de F1 naar Nederland en de Olympische Spelen; allemaal te mooi om waar te zijn. En dat was het ook: een onzichtbare vijand gooit roet in het eten.

Je zou bijna denken; arme Edwin van de Sar. Op reis richting het trainingskamp van Ajax in Doha deed hij nog even Sharjah FC aan in de Emiraten terwijl hij in Nederland onder vuur lag, juist vanwege de trip van Ajax naar het Midden-Oosten. Columnist Thijs Zonneveld kwam woorden tekort om er schande van te spreken en ook op onder meer Twitter gingen vele prominenten los op de keuze van Ajax om het trainingskamp te beleggen in Qatar.

Wat een weelde: tegenwoordig doen de Nederlandse wielerploegen mee in de strijd om de bovenste plekken in de Tour de France, de Giro d’Italia én de Vuelta. Dat is wel eens anders geweest. Maar helaas moeten Tom Dumoulin, Steven Kruijswijk en al die andere toppers elk jaar kiezen welke koersen ze willen en kunnen rijden. Dat zou toch anders moeten kunnen?

Heerlijk vooruitzicht. Je mag als topsporter naar de Olympische Spelen en wat er ook gebeurt: je mag er van het begin tot het einde bij zijn. Of je nu faalt of niet, of je nu op de eerste dag of halverwege wordt uitgeschakeld, wees welkom in het bruisende Tokio. En met je accreditatie mag je vrijwel alle stadions naar binnen en feest je na een bezoek aan een Olympische wedstrijd van een collega sporter lekker lang in het voormalige Heineken House, nu omgedoopt tot TeamNL Tokyo Center.

Traditie. Het is een woord dat steeds vaker wordt gebruikt om de cultuur binnen een club te duiden en daarmee vast te houden aan vastgeroeste principes.

Het WK voor vrouwen is al een paar dagen onderweg, maar dinsdag gaat het dan eindelijk gebeuren: de Leeuwinnen nemen het in hun eerste WK-wedstrijd op tegen Nieuw-Zeeland. En de aandacht voor de eindronde is fenomenaal. De wedstrijden zijn live te zien en er is ook nog een dagelijkse talkshow op NPO3. Veel aandacht in programma’s als Hart van Nederland en RTL Boulevard, om nog maar te zwijgen over de geschreven media en de vele uitingen op social media.

De Formule 1 gekte neemt hand over hand toe in Nederland. Zo aan de vooravond van de start van een seizoen, neemt ook de spanning in Zandvoort en Assen toe. Want beide willen niets liever dan een F1-race naar Nederland halen. En de bazen van Formule One Management (FOM) zouden ook niets liever willen, want een vol circuit met meer dan 100.000 toeschouwers kleurt heel wat beter dan de lege straten van Bakoe en vele andere exotische oorden waar men nauwelijks warmt loop voor de koningsklasse van de autosport. Maar toch wringt er iets.

Het is feitelijk een kolderieke discussie: onder aanvoering van met name Sparta wordt bezwaar gemaakt tegen het spelen van wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie tijdens de zogenaamde interlandweken, waarin Oranje, Jong Oranje en andere vertegenwoordigende elftallen hun wedstrijden afwerken.

Waar de clubs in de Eredivisie Vrouwen hun wedstrijden in grote anonimiteit afwerken, vaak slechts gadegeslagen door familie, vrienden en een verdwaalde supporter, staan de wedstrijden van de OranjeLeeuwinnen vol in de schijnwerpers. Stadions worden binnen enkele uren uitverkocht en de roep om de uitzwaaiwedstrijd richting het WK in Frankrijk in 2019 af te werken in De Kuip of De Arena wordt steeds groter. De internationals zijn toe aan een nog groter stadion!

Het zijn duizelingwekkende bedragen. Maar liefst 800 miljoen euro meer haalde TEAM Marketing namens de UEFA op bij de verkoop van de rechten voor de UEFA Champions League. De clubs mogen de komende drie jaar jaarlijks zo’n 2,04 miljard euro verdelen.