Sunderland 'Til I Die
De grote honger van de voetbalfan naar het authentieke is al een tijdje duidelijk merkbaar. Netflix biedt dezer dagen twee docu-series aan die een mooi kijkje achter de schermen bieden van voetbalclubs. First Team Juventus gaat over de succesmachine van de Oude Dame die er alles aan doet om ondanks haar bijnaam toch tot de jongste en hipste voetbalmerken van het moment te horen.
De ploeg uit Turijn wil zich internationaal nog meer op de kaart zetten en gaat daarbij de concurrentie aan met de ploegen uit Manchester, Madrid en Parijs. Ze zijn daarbij niet bang hun identiteit aan te scherpen. Die strategie kwam nog het mooist naar voor bij de wijziging van hun logo.
ZIE OOK: Nieuw logo voor Juventus: gewaagde keuze of logische zet?
Maar hoewel First Team Juventus een uitgebreide blik achter de schermen levert, kreeg de docu-serie toch de nodige kritiek. Alles komt te glad en gelikt over. Juventus is te ver gegaan in het glad polijsten van alles wat zich voordoet in en rond de club. En door het aantrekken van (volgens velen) plastic superster Cristiano Ronaldo is dit beeld helemaal bevestigd.
Veel positiever (afgezien van de vele spelfouten in de Nederlandse ondertiteling) werd de docu-serie over de Britse voetbalploeg Sunderland onthaald. Sunderland 'Til I Die' speelt zich af in het seizoen nadat de club uit het noordoosten van Engeland degradeerde uit de Premier League en weer probeert op te klimmen vanuit het Championship.
De docu toont ons de grauwe realiteit van een ploeg in sportief zware tijden, maar vooral ook de ruwheid van de fans die de authenticiteit van de arbeidersstad waar ze wonen typeren. Het leven als inwoner in de industriestad Sunderland is niet altijd eenvoudig. Werkloosheid en armoede maken er deel uit van het dagelijkse leven. En in die moeilijke omgeving is het de onvoorwaardelijke clubliefde die velen op de been houdt en ze verbindt.
Dit scherpe kantje niet verstoppen maar het juist prominent weergeven zorgt voor authenticiteit. En dat spreekt veel voetbalfans aan.
