Met de zonnige temperaturen deze week moest ik terugdenken aan de vele sport hoogtepunten van deze zomer. Naast de European Championships in Glasgow was voor mij het EK beachvolleybal in eigen land ook een hoogtepunt. Tropische temperaturen, volle tribunes en volop entertainment op en naast het veld.
In Women's Next schrijven Suuz Amijs en Anouk Dijkhoff over zaken die hen opvallen in de vrouwensport. Welke ontwikkelingen vinden er plaats en welke trends zijn waarneembaar? Suuz en Anouk praten je helemaal bij!
Ik kan wel stellen dat beachvolleybal mijn hart heeft veroverd. Ruim zes jaar geleden sloeg de vonk over. Op de Horse Guards Parade in Londen werd ik meegenomen in het feest dat beachvolleybal heet. Zowel door wat er gebeurde op het veld als in het publiek. Wat een ervaring!
Daarna was het eigenlijk iedere zomer raak. Van de Nederlandse stranden en steden die voor de events tot strand werden omgetoverd, tot die van Tenerife en Rio. Uiteraard door de Nederlandse successen van de laatste jaren, maar vooral ook door de sfeer die de sport met zich meebrengt. De loodzware inspanningen op het veld door de atleten met spectaculaire rally’s, die worden ondersteund door muziek en entertainment om de beleving voor het publiek compleet te maken.
Dat geldt voor zowel volleybal op de stranden als in de zaal. Want diezelfde sfeer brachten de volleybaldames vorige maand ook over vanuit Japan. Ondanks het vroege tijdstip zat ik iedere wedstrijd gekluisterd aan de buis. Niet alleen vanwege het uiteindelijke succes, maar ook vanwege alles eromheen. Het feit dat de wedstrijden live te volgen waren via Ziggo Sport en je verschillende speelsters actief kon volgen via social media. Maar ook de puurheid van het team en de coach in interviews.
Dat is misschien ook wel de kracht van het volleybal. De puurheid. Het is relaxed, zonder opsmuk. Geen (hoorbaar) gescheld of geklaag, maar juist positiviteit. Zowel onderling binnen een team als met de tegenstanders. De pay-off van Dela, 'Voor elkaar', past dus perfect. Voorheen binnen het volleybal en inmiddels als hoofdsponsor van het beachvolleybal.
Atleten gaan voor de volle 100% voor hun sport waardoor het regelmatig voorkomt dat ze niet bezig zijn met een carrière na de topsport. Gouden medailles bieden geen garantie op een gouden toekomst. Ook daar moet dus aan gewerkt worden. Voor volleybalsters misschien nog wel harder. Want ondanks dat het de grootste teamsport ter wereld is kent het volleybal, op een aantal uitzonderingen na, geen miljoenen salarissen of een groot aanzien.
Deze mentaliteit zorgt ervoor dat er van jongs af aan al bewustzijn is over een leven buiten de topsport. Een aantal oud-(beach)volleybalsters die nu ook buiten het veld om succesvol is of volop bezig met hun zoektocht, sterken mij daar in.
Na het behalen van de Nederlandse titel in 2017 zette tweevoudig olympiër Sophie van Gestel een punt achter haar topsportcarrière. Ze maakte een aantal reizen en genoot van haar vrijheid. Voor een carrière die aansluit op haar studie pedagogiek voelde het nog niet als het juiste moment. Ze wilde de sport nog niet helemaal loslaten.
Bij SportworX kreeg ze de kans om stage te lopen en ervaring op te doen binnen de sportmarketing wereld. Ondertussen maakte ze deel uit van het krachtpogramma van de Sportmaatschappij.
"Dit is een programma voor actieve en gestopte topsporters die op zoek zijn naar een nieuwe (maatschappelijke) carrière. Ik vond het heel mooi om samen met andere sporters die in dezelfde situatie zaten als ik mijn topsportcarrière af te sluiten en op zoek te gaan naar een nieuwe carrière. Zeker een aanrader", aldus Van Gestel.
Inmiddels werkt ze fulltime bij SportWorx en hielp ze mee aan het nieuwe beachvolleybal concept: King of the Court. Daarvoor reisde ze onder andere af naar Antwerpen, Hawaii en Huntington. Echt missen hoeft ze het beachvolleybal dus nog niet.
Al helemaal niet omdat ze afgelopen zomer samen met Marloes Wesselink onverwachts deelnam aan het EK Beachvolleybal in eigen land en de achtste finales wist te bereiken.
Ook Wesselink maakte na haar topsportcarrière de omslag naar een succesvolle maatschappelijke carrière binnen de sportwereld. Dat ging niet van de ene op de andere dag, ze volgde ook het krachtprogramma van de Sportmaatschappij en nam de tijd om zich te oriënteren op het leven na de topsport.
Tegenwoordig is ze werkzaam bij House of Sports waar ze afgelopen winter verantwoordelijk was voor de organisatie van het Holland Heineken House in Zuid-Korea. Daarnaast is ze regelmatig te zien of horen als commentator en analist tijdens live (beach)volleybal wedstrijden bij de NOS.
'Ik vond het heel mooi om samen met andere sporters die in dezelfde situatie zaten als ik mijn topsportcarrière af te sluiten en op zoek te gaan naar een nieuwe carrière'
Waar Sophie en Marloes al een plek hebben gevonden binnen een maatschappelijke carrière is dat voor Manon Nummerdor-Flier en Tess Von Piekartz nog even zoeken. Manon besloot na het WK beachvolleybal in 2017 te stoppen met topsport. De 430-voudig zaalinternational stapte na de geboorte van haar dochter over naar het beachvolleybal. De combinatie van een gezinsleven en onvoorwaardelijk voor Tokyo 2020 gaan bleken voor haar niet te combineren.
De keus om te stoppen viel in eerste instantie zwaar, maar uiteindelijk heeft ze het amper gemist. "Ik kon de discipline niet zo goed meer opbrengen en had moeite met het gevoel van alle verplichtingen. De drive was ineens weg. Ik denk dat het veel te maken heeft met de komst van onze dochter."
Wel mist ze de gezelligheid met de meiden en het samenwerken binnen een team. Gelukkig kwam er na deze beslissing al snel iets op haar pad. "Ik ben meteen met het nieuwe project van NOC*NSF in samenwerking met Triple Double gestart: TeamNL@Work; een praktijkprogramma voor (ex)topsporters in (sport)marketing en media. Dit was voor mij een mooie kans om meteen de stap richting een maatschappelijke carrière te maken."
Vanuit TeamNL@Work kwam Manon bij de Rabobank terecht waar ze door middel van een betaalde stageplek ervaring kon opdoen bij onder meer de Champions Trophy Hockey, EK beachvolleybal en Lowlands. Op dit moment wordt ze gecoacht door Sporttop, waarbij ze middels vijf afspraken geholpen wordt om voor zichzelf een duidelijker beeld te krijgen voor de toekomst.
In januari en februari speelt Manon in Soof de musical. "Ik ben gecast voor de rol die Chantal Janzen had in de gelijknamige film. Samen met zes andere (ex)topsporters verdelen wij deze (kleine) rol, daar heb ik veel zin!"
Voor wie de toekomst ook nog helemaal open ligt is Tess von Piekartz. Zij lastte eerder dit jaar een stop in om uit te zoeken of ze definitief een punt wil zetten achter haar topsportcarrière. Vanaf haar vijfde draaide haar leven om volleybal. Voor jeugdelftallen en Jong Oranje kwam ze al snel in aanmerking. Na twee jaar in de Eredivisie in Nederland te hebben gespeeld, kon ze zich verder ontwikkelen in het buitenland. Na vijf jaar Duitsland speelde ze de afgelopen twee jaar in Zwitserland.
Tot het moment waarop ze dacht: wil ik dit nog wel? Topsport? Zoveel trainen? Zoveel dingen opgeven? Ondanks al het moois wat je ervoor terugkrijgt.
Ze besluit een tussenjaar in te lassen om uit te gaan zoeken of ze definitief wil stoppen met haar topsportcarrière in het volleybal. Zoals ze zelf aangeeft komt ze nu in een onbekende wereld en verdiept zich in de mogelijkheden van een leven na topsport. Via haar blogs schrijft ze regelmatig wat ze allemaal meemaakt en ook is ze zeer actief op social media. Ik ben dan ook benieuwd of ze eind dit jaar de keuze gaat maken en waar ze haar pijlen op gaat richten.
'ilionx heeft het sponsorship met de volleybaldames verlengd, mede omdat het aantal vrouwelijke medewerkers is gestegen van 5,5 procent naar bijna 20 procent'
Dat je niet hoeft te vrezen voor het uitblijven van een maatschappelijke carrière na topsport bewijzen bovenstaande vrouwen wat mij betreft. Daarom past hoofdsponsor ilionx misschien ook wel zo goed bij de volleybaldames. Onlangs hebben ze het sponsorship verlengd mede door omdat het aantal vrouwelijke medewerkers is gestegen van 5,5 procent naar bijna 20 procent.
Uiteraard is het sponsorship daar niet alleen verantwoordelijk voor, maar blijkbaar zijn de volleybaldames een inspiratie voor andere vrouwen en stimuleren zij anderen om ook voor maximale (team) prestaties te gaan.
Of het nu gaat om volleybal in de zaal of op het strand; dat de sport booming is mogen we wel stellen. Naast de sportieve successen en de interessante vervolg carrières van de voormalig volleybalsters wordt er ook op evenementengebied geëxcelleerd. Waar het beachvolleybal de afgelopen jaren al kon profiteren van een WK en EK in eigen land is het WK volleybal voor vrouwen nog nooit in Nederland georganiseerd.
Gelukkig hebben Nevobo, TIG Sports, de provincie Gelderland en de gemeente Rotterdam een bid uitgebracht voor het jaar 2022. Door de ervaringen van 2015 en afgelopen zomer weten deze partijen waar ze aan toe zijn en welke mogelijkheden er zijn. Ze hebben dan ook ingezet op de complete volleybalbeleving met veel entertainment in en rondom de stadions.
Een dezer dagen maakt de FIVB bekend welk land het bid heeft gewonnen. Duimen maar. Want ik gun de vrouwen een groot oranje feest in eigen land en al helemaal in het jaar 2022.
Foto in tekst: Wikimedia
