Moeten topatleten maatschappelijk niet veel meer aanwezig zijn? Laat ze het land intrekken, clubs en verenigingen bezoeken. Niet alleen uit wederdienst voor de stipendia en de jarenlange (financiële) begeleiding, maar vooral om hun bekendheid te gebruiken om het belang van sport en bewegen dieper te laten indalen.
“Met die ideeën stoeien we nu. Een deel van de atleten wil dat ook graag of doet dat al. Begin mei hadden we hier de Papendal Open, met 6.000, 7.000 bezoekers. Topatleten gaven workshops en gingen met kinderen sporten. En bij de Olympische Spelen vorig jaar hadden we in Scheveningen het Olympic Festival, waar bijvoorbeeld judoka Roy Meyer fantastische verhalen vertelde. Zoals ik vroeger in de Dordogne naar de radio luisterde en dacht: Ik moet een fiets kopen, zo zijn er nu ongetwijfeld mensen die naar Roy hebben geluisterd en zich voornamen: Ik ga een vechtsport doen. Die motiverende en mobiliserende werking van topsport, de synergie met breedtesport, kan een stuk beter en daar willen we ook echt op inzetten. We moeten het alleen nog wel doen.”
Ook dát zal sponsors trekken.
“Onze ambitie is ook om de sponsorbijdrage de komende jaren te vergroten. Maar om de Sportagenda 2032 waar te maken, is veel meer geld nodig. Dat red je niet met 10-, 20 miljoen extra inkomsten, daar zijn diepte-investeringen op lange termijn voor nodig en die zullen uit vele bronnen, lees ook Den Haag, moeten komen.”
Foto in tekst: NOC*NSF
Lees het hele interview met Marc van den Tweel in het julinummer van Sport & Strategie. In het vakblad gaat de algemeen directeur van NOC*NSF ook in op de totstandkoming van de ambitie om het sportiefste land ter wereld te worden en over de lobby van de sportsector richting politiek Den Haag om (veel) meer in sport en bewegen te investeren. Bestel het vakblad via de button hieronder of word abonnee.
